بررسی و مقایسه محتوی پروتئینی پروماستیگوت وآماستیگوت لیشمانیا ماژور تهیه شده در محیط کشت با استفاده از روش الکتروفورز ژل پلی اکریلامید

مقدمه و هدف: لیشمانیا تک یاخته ای ازخانواده تریپانوزوماتیده ازرده سارکوماستیگوفورا می باشدکه دارای دو مرحله ی قابل تشخیص در چرخه ی زندگی خود است. فرم پروماستیگوت، فلاژل دار و متحرک بوده و در روده پشه خاکی ناقل تکثیر می یابد. فرم آماستیگوت، غیر متحرک بوده و در داخل ماکروفاژهای میزبان پستاندار مستقر می گردد. یکی از راه های مبارزه مؤثر با یک میکروارگانیسم ، شناسایی آنتی ژن های هدف اختصاصی آن می باشد. همچنین تولید واکسن های کارآمد متضمن تعیین هویت و تولید و تخلیص ایمونوژن های مصونیت بخش است . هدف از انجام این مطالعه ، یافتن محتوی پروتئینی آماستیگوت و پروماستیگوت، شناسایی پروتئین های هر مرحله از انگل، مقایسه این یافته ها و دستیابی به تفاوت ها و شباهت های آنها با یکدیگر بوده است. روش کار: این مطالعه یک مطالعه مقطعی بوده و برای نیل به اهداف از پیش تعیین شده ، نمونه l.major (mrho/ir/75/er) از موش های balb/c از قبل آلوده شده به محیط کشت nnn اصلاح شده و سپس به محیط مایع کشت سلولی rpmi-1640 انتقال داده شد. برای تهیه اشکال آماستیگوت از محیط rpmi-1640 با ph 5/5 در دمای c° 37 و حضور 5% co2 استفاده شد. الکتروفورز به روش سدیم دودسیل سولفات (sds-page) انجام گردید و اوزان ملکولی باندهای حاصل از دو آنتی ژن مقایسه گردید. نتایج: باندهای مشترک میان هر دو فرم، باندهای با وزن ملکولی 130 تا 110، 96، 94، 90، 80، 65، 63، 50، 36 و 19 کیلو دالتون بودند. باندهای مختص پروماستیگوت، باندهای با وزن ملکولی 22،28،46 کیلودالتون بود. همچنین باندهای 12 و 35 کیلودالتونی فقط در فرم آماستیگوت دیده شد. نتیجه نهایی: با توجه به نتایج مطالعه حاضر انگل لیشمانیا در مراحل پروماستیگوت و آماستیگوت واجد پروتئین های اختصاصی همان مرحله است . طبق تحقیقات انجام شده آماستیگوت های اکسنیک و بافتی مشابه هستند در نتیجه با تکیه بر آنتی ژن های اختصاصی هر مرحله ، می توان در جهت طراحی و تهیه واکسن و داروهای مؤثر برضد انگل گام برداشت .